Sıyrık

İskemlenin çivisini

Anlına çaktım da astım seni duvarıma.



Beni sırtımdan vurduğunu göremedim

Bilmeden sevdim seni.



Gözlerini mora,

Dudaklarını kırmızıya boyadım.

Kaşını gözüne,

Gözünü dişine soktum.

Dağıttım ulan façanı!



Sorduğum sorulara, vermediğin her cevapta;

Çil yaptım yüzüne, matkapla

Kulaklarına küpe taktım, her birinde on nasihat.



Dedim sana; tanımıyorsun beni,

Karışamazsın bana,

Uymam kurallarına,

Yönetemezsin beni,

İsmim gibiyim ben, dedim sana.



Git başımdan.

Git başımdan.



Bilemedin; Atilla İlhan’ın Aysel’i sandın kendini,

Ahmak!



Dibini başına, başını dibine sokup da,

Elimde top yaptığım, sıyrık yaşam sireni,

Burada senin trenine binecek yolcu yok!