Monday, April 10, 2006

Huzurlu ve Buğulu Gözler,

Huzurlu ve buğulu gözlerin sahibi benim,
Sildim bütün makyajı göz kapaklarımdan
Aynaya bakmayacağım - aksini yansıtacak gibime geliyor.
Ama ben buldum cevabımı.
Huzurlu-Huzursuz bir insanım - Gözlerimse buğulu,
Şimdi okurken bunları anlamayacaksın(-ız) gene birşey.
Zaten anlamanıda istemiyorum.
Kelimelerle oynamayı seviyorum.
Heleki hiç birşeyi ben unutmayınca(beynim kanama geçiriyor sanki.)
Şimdi durup düşüneceksin(-iz) saf sap,
haha ahahah ahaha
Kendi kendime çözdüm bu uyunun sırrını,
Zaten sır dediğim şey, eşşeğin aklındaki karpuz kabuğuymuş ya o ayrı ;)
Demek istediğim aslında buğulu gözlerime bakarken yalan söyledin(-iz)
Böylelikle ben oldum aşka atlamış Leyla,
Canım öyle yandıki- Anlattım hep anlamadın(-ız)
Deli dedin(-iz) bana, saçmalama dedin(-iz) bana,
Ortak bir hayat vardı elimizde,
Sevebiliyorduk mesela, yalan söyleyebiliyorduk buda ortaktı.
Ama biz huzuru arıyorduk hep tüm evrende,
Sen ve ben ve hepimiz.
Yani aşk da huzur du aslında.
Yalanda huzursuzluk du aslında.
Yani ben huzurlu olsaydım aşkıda derin yaşardım.
Bu durumda yani gözlerim yalan görmeseydi huzursuz da olmazdım.
Buğuda tutmazdı gözbebeklerim de.
Şimdi asıl olan benim,
Asıl olan da aşk.
Yani aşk yeryerde herşeyde.
Sadece sende sende değil.
Aşk tek değil.
Aşk büyük.
Ben büyük,
Aşk huzuru bulduğum yerde...

1 comment:

Ebda said...

Ya okudukça böyle içim heyecanlanıyor. Nasıl dizilmiş kelimeler, Nasıl birden bire dökülüvermişler. Ya olmaz böyle bir şey. Harika, Harikayım,
ha hahahahahahahahah ;))))